朝代:唐代
作者： 戎昱
全文:
绿琴胡笳谁妙弹，山人杜陵名庭兰。杜君少与山人友，
山人没来今已久。当时海内求知音，嘱付胡笳入君手。
杜陵攻琴四十年，琴声在音不在弦。座中为我奏此曲，
满堂萧瑟如穷边。第一第二拍，泪尽蛾眉没蕃客。
更闻出塞入塞声，穹庐毡帐难为情。胡天雨雪四时下，
五月不曾芳草生。须臾促轸变宫徵，一声悲兮一声喜。
南看汉月双眼明，却顾胡儿寸心死。回鹘数年收洛阳，
洛阳士女皆驱将。岂无父母与兄弟，闻此哀情皆断肠。
杜陵先生证此道，沈家祝家皆绝倒。如今世上雅风衰，
若个深知此声好。世上爱筝不爱琴，则明此调难知音。
今朝促轸为君奏，不向俗流传此心。
拼音:
lǜ qín hú jiā shuí miào dàn, shān rén dù líng míng tíng lán. dù jūn shǎo yǔ shān rén yǒu, shān rén méi lái jīn yǐ jiǔ. dāng shí hǎi nèi qiú zhī yīn, zhǔ fù hú jiā rù jūn shǒu. dù líng gōng qín sì shí nián, qín shēng zài yīn bù zài xián. zuò zhōng wèi wǒ zòu cǐ qū, mǎn táng xiāo sè rú qióng biān. dì yī dì èr pāi, lèi jǐn é méi méi fān kè. gèng wén chū sài rù sāi shēng, qióng lú zhān zhàng nán wéi qíng. hú tiān yù xuě sì shí xià, wǔ yuè bù céng fāng cǎo shēng. xū yú cù zhěn biàn gōng zhēng, yī shēng bēi xī yī shēng xǐ. nán kàn hàn yuè shuāng yǎn míng, què gù hú ér cùn xīn sǐ. huí hú shù nián shōu luò yáng, luò yáng shì nǚ jiē qū jiāng. qǐ wú fù mǔ yǔ xiōng dì, wén cǐ āi qíng jiē duàn cháng. dù líng xiān shēng zhèng cǐ dào, shěn jiā zhù jiā jiē jué dǎo. rú jīn shì shàng yǎ fēng shuāi, ruò gè shēn zhì cǐ shēng hǎo. shì shàng ài zhēng bù ài qín, zé míng cǐ diào nán zhī yīn. jīn zhāo cù zhěn wèi jūn zòu, bù xiàng sú liú chuán cǐ xīn.