《齐天乐 题哀蝉沧桑红泪词后》
朝代:魏晋
作者： 高燮
全文:
美人脉脉临风倚，阑干夕阳如诉。叶病成红，花啼有泪，总是者般凄楚。
谁教延伫。但蹙损双蛾，蕴愁难吐。湿透罗巾，抱琴背立甚情绪。
伤心料他无数。道沧桑影事，侬能记取。故国残灰，芜城宿草，旧梦重重尔许。
知音未遇。便弹向空山，寂无人处。死尽南风，一声声更苦。
拼音:
měi rén mò mò lín fēng yǐ, lán gān xī yáng rú sù. yè bìng chéng hóng, huā tí yǒu lèi, zǒng shì zhě bān qī chǔ. shuí jiào yán zhù. dàn cù sǔn shuāng é, yùn chóu nán tǔ. shī tòu luó jīn, bào qín bèi lì shén qíng xù. shāng xīn liào tā wú shù. dào cāng sāng yǐng shì, nóng néng jì qǔ. gù guó cán huī, wú chéng sù cǎo, jiù mèng chóng chóng ěr xǔ. zhī yīn wèi yù. biàn dàn xiàng kōng shān, jì wú rén chù. sǐ jǐn nán fēng, yī shēng shēng gèng kǔ.