朝代:明代
作者： 曾曰唯
全文:
海天寒馆霜作威，指冠短发不受吹。老生未肯自称老，知我已非少年时。
君少于予才二岁，四十封拜亦已迟。况俱失路乡里中，子犹豪健吾已衰。
丈夫不能与世选，喙长三尺何处开。蹙缩眼眶髡须眉，我学蝇声控舌语，世人听之曰太奇。
我欲作贼，贼不可为。我欲登仙，肉重难飞。我将为今世之文士，今世之文，观者举肥，作者救饥，琐尾而不可垂。
茫茫千八百年间，龙门大笔继者谁。英雄腌杀醋瓮底，神龙失水乃令醯鸡欺。
白登铁城困龙隼，不藉巾帼难解围。我今骑王半山之拄杖，借朱夫子之门搥，望门敲砖拙言辞。
吁嗟乎，目长的短，矢柱正移。乞巧柳子，送穷退之。
送之不去乞不来，七尺一半土中埋。谈深不觉歌莫哀，尊中酒空泪满杯。
明朝观海共登台，百尺天门眼好开。酒坐莫有少年客，白头先生狂不得。
拼音:
hǎi tiān hán guǎn shuāng zuò wēi, zhǐ guān duǎn fā bù shòu chuī. lǎo shēng wèi kěn zì chēng lǎo, zhī wǒ yǐ fēi shào nián shí. jūn shǎo yú yǔ cái èr suì, sì shí fēng bài yì yǐ chí. kuàng jù shī lù xiāng lǐ zhōng, zi yóu háo jiàn wú yǐ shuāi. zhàng fū bù néng yǔ shì xuǎn, huì cháng sān chǐ hé chǔ kāi. cù suō yǎn kuàng kūn xū méi, wǒ xué yíng shēng kòng shé yǔ, shì rén tīng zhī yuē tài qí. wǒ yù zuò zéi, zéi bù kě wèi. wǒ yù dēng xiān, ròu zhòng nán fēi. wǒ jiāng wèi jīn shì zhī wén shì, jīn shì zhī wén, guān zhě jǔ féi, zuò zhě jiù jī, suǒ wěi ér bù kě chuí. máng máng qiān bā bǎi nián jiān, lóng mén dà bǐ jì zhě shuí. yīng xióng yān shā cù wèng dǐ, shén lóng shī shuǐ nǎi lìng xī jī qī. bái dēng tiě chéng kùn lóng sǔn, bù jí jīn guó nán jiě wéi. wǒ jīn qí wáng bàn shān zhī zhǔ zhàng, jiè zhū fū zǐ zhī mén chuí, wàng mén qiāo zhuān zhuō yán cí. xū jiē hū, mù zhǎng de duǎn, shǐ zhù zhèng yí. qǐ qiǎo liǔ zi, sòng qióng tuì zhī. sòng zhī bù qù qǐ bù lái, qī chǐ yī bàn tǔ zhōng mái. tán shēn bù jué gē mò āi, zūn zhōng jiǔ kōng lèi mǎn bēi. míng cháo guān hǎi gòng dēng tái, bǎi chǐ tiān mén yǎn hǎo kāi. jiǔ zuò mò yǒu shào nián kè, bái tóu xiān shēng kuáng bù dé.